Sejarah tarian perut merentasi banyak sempadan budaya, bermula di Timur Tengah dan Afrika, dan terus berkembang dalam budaya barat sebagai satu bentuk tarian budaya dan hiburan eksotik. Pada abad ke-21, genre ini telah mendapat populariti yang agak besar di seluruh dunia.
Sejarah Tarian Perut Awal
Istilah "tarian perut" ialah nama kebaratan yang pada asalnya merujuk kepada tarian tradisional Timur Tengah. Bentuk tarian perut terawal ialah tarian ghawazi Mesir pada abad ke-19, dan Raqs Sharqi, tarian Arab abad ke-20. Walaupun Mesir terletak di Afrika dan sumbangan daripada negara lain seperti Perancis, Turki dan Amerika Syarikat, istilah tarian perut biasanya digunakan hari ini untuk memasukkan semua tarian tradisional di rantau Timur Tengah, termasuk yang tidak terletak secara geografi di sana.
Asal-usul di Mesir
Penari perut pertama ialah sekumpulan penari kembara yang dikenali sebagai ghawazee. Wanita-wanita ini dianggap gipsi di Mesir pada abad ke-18, dan dihalau dari Kaherah pada tahun 1830-an, tetapi terus membuat persembahan di Mesir Hulu dan kemudian di Timur Tengah dan Eropah. Tarian perut, dalam tempoh masa ini, sering dikenali sebagai tarian "Oriental", dan wanita itu terkenal di Eropah oleh pengarang dan pelukis yang tertarik dengan sifat eksotik seni itu.
Daripada rombongan ghawazee, genre tarian perut raqs sharqi mula berkembang. Lebih urban daripada bentuk tarian paling tulen dalam sejarah tarian perut sebelum ini, tarian itu cepat menjadi popular dan mengambil petunjuk daripada bukan sahaja ghawazee tetapi juga pelbagai gaya tarian rakyat, balet, tarian Latin, dan juga pancaragam Amerika.
Tarian perut mendapat populariti di Amerika Syarikat pada tahun 1960-an dan 1970-an semasa lebih ramai wanita menjadi bersemangat bebas. Pada masa ini, tarian itu mempunyai reputasi yang agak sensual, dan wanita barat bekerja keras untuk menciptanya semula sebagai tarian berfokuskan wanita yang dipersembahkan bersempena dengan perayaan wanita seperti bersalin dan penyembahan Dewi zaman baharu.
Koreografi Sepanjang Zaman
Walaupun tarian perut sangat bergaya dan berkostum, tarian asas memerlukan kemahiran pengasingan yang berdisiplin. Atas sebab ini, mereka yang berpengalaman menari jazz atau balet akan berjaya dengan teknik asas tarian perut. Otot teras badan penari melaksanakan setiap pergerakan, berbanding dengan penggunaan otot luaran sahaja. Majoriti pergerakan datang dari kawasan pinggul dan pelvis; walau bagaimanapun, pengasingan bahu dan dada juga penting untuk persembahan yang kelihatan cair.
Terdapat banyak langkah yang terdapat dalam pelbagai gaya tarian perut yang dipersembahkan di seluruh dunia, tetapi langkah klasik yang kembali sepanjang beberapa tempoh dalam sejarah tarian perut ialah:
Shimmy- pinggul bergetar menggunakan otot bahagian bawah belakang. Anda boleh berkilat dari hadapan ke belakang atau sisi ke sisi untuk mencipta getaran ini, dan kadangkala ia juga dilakukan di bahu.
Undulations - mengalir, pergerakan cecair di seluruh badan, termasuk irama berdenyut dada dan pusingan bulat pada pinggul dan kawasan perut
Pinggul hits - denyutan tajam dan pantas pada pinggul yang bergerak keluar dari badan. Apabila dilakukan dengan kelajuan, ia kelihatan seolah-olah pelvis berayun, tetapi sebenarnya berat kaki yang berdenyut dengan cepat secara bergantian yang mencipta ilusi pinggul.
Sejarah Pakaian dan Alat Peraga
Kostum tarian perut awal terdiri daripada bahagian atas coli yang dipasang, tali pinggang yang rendah di bahagian pinggul, dan kemudian skirt panjang atau seluar yang meleret. Ini biasanya diliputi dalam hiasan pinggir, syiling, permata, atau labuci. Rupa sejarah ini, yang pertama kali digambarkan pada penari perut terawal, sering digunakan sehingga kini.
Sejarah tarian perut juga mempamerkan pelbagai prop yang digunakan di seluruh dunia. Penari perut Amerika sangat kerap menggunakan ini, kerana ia meningkatkan nilai hiburan persembahan mereka. Lebih banyak studio tarian perut tradisional mungkin tidak menggalakkan penggunaan prop, sebaliknya berharap untuk memberi lebih tumpuan kepada disiplin fizikal dan kesenian tarian itu sendiri. Beberapa alat peraga yang mungkin anda lihat digunakan di pertubuhan berasaskan hiburan seperti restoran Amerika termasuk kipas, simbal jari, tamborin, pedang, ular, tongkat dan tudung atau selendang cahaya. Ini semua adalah pilihan dan diserahkan kepada budi bicara koreografer dan penari.
Belajar Seni dan Sejarah
Anda boleh belajar tarian perut di banyak studio di seluruh Amerika Syarikat, dan kebanyakannya menyertakan sejarah ringkas di sebalik kraf tersebut supaya anda boleh menghargai dan berhubung dengan keturunan tradisinya yang panjang yang kini terdapat dalam pelbagai budaya yang berbeza..
