Tarian tradisional Korea mempunyai sejarah budaya dan penceritaan yang kaya yang berterusan hari ini di banyak bahagian negara. Daripada tarian rakyat purba hingga gaya tarian moden, masyarakat Korea telah lama meraikan tarian sebagai sebahagian daripada warisan budaya mereka.
Sejarah Tarian Tradisional Korea
Penggunaan tarian terawal di Korea bermula kira-kira lima ribu tahun yang lalu dengan ritual shamanistik. Shamanisme menggabungkan kepercayaan dan amalan orang asli di Korea, dan kedua-dua pandangan agama dan gaya tarian adalah unik untuk setiap kampung pada tahun-tahun awal ini. Biasanya, setiap wilayah akan mempunyai tuhan tempatan sendiri, dan Dukun bekerja sebagai sebahagian daripada perkhidmatan pengebumian untuk membimbing roh ke syurga. Tarian, seperti Tang'ol dari selatan, dikoreografikan dengan matlamat untuk menghiburkan tuhan atau dewi.
Apabila kerajaan Korea kemudiannya wujud, tarian Korea disokong secara meluas dan dipandang tinggi oleh istana diraja, keluarga diraja Korea dan institusi pendidikan. Biasanya kerajaan juga mempunyai bahagian tarian rasmi. Banyak tarian menjadi sangat popular lebih 1, 000 tahun yang lalu. Ini termasuk:
- Tarian hantu
- Tarian peminat
- Tarian sami
- Tarian penghibur
Banyak, seperti tarian kipas, mempunyai akar dalam tarian bomoh asli. Hari ini, koreografi tarian tradisional Korea yang lain masih dipersembahkan oleh petani dan kumpulan tarian rakyat. Prop sering digunakan untuk menyerlahkan keindahan dan drama tarian Korea, dan segala-galanya daripada topi hingga pedang boleh dilihat di atas pentas.
Gerakan Bercerita
Majoriti tarian Korea yang dianggap sebagai tradisional termasuk beberapa jenis jalan cerita yang mewakili kehidupan Korea. Sebagai contoh, dalam tarian Hantu, penari bertemu semula dengan pasangan yang mati, dan kemudian mengalami kesedihan dan kehilangan melalui perpisahan kedua. Sebaliknya, Tarian Gendang Hebat menampilkan gendang yang lebih besar daripada kehidupan yang selalunya lebih besar daripada penari. Gendang melambangkan godaan tokoh agama yang tulen, seperti sami Korea, dan akhirnya dia menyerah kepada keinginan paluan gendang.
Apabila Jepun memerintah Korea dari 1910 hingga 1945, banyak tarian yang terkenal ini telah ditolak keluar daripada masyarakat dan dilupakan. Kebanyakan akademi tarian telah ditutup, dan tradisi tarian tempatan goyah. Apabila Korea dibebaskan dari Jepun, sekumpulan kecil penari mencipta semula koreografi tradisional berdasarkan apa yang diingati. Pada mulanya, tarian ini dipelihara secara rahsia, dan akhirnya tarian menikmati kehidupan baru dalam budaya Korea moden. Aspek penceritaan kekal lebih kuat berbanding sebelum ini, dan penari terkenal di Korea kini diberi kewajipan untuk mengajar tarian tradisional kepada pelajar yang lebih muda.
Tarian bercerita yang bertahan hari ini termasuk:
- Sayap rama-rama yang berkibar menari
- Tarian Phoenix
- Dance of the spring nightingale
- Tarian yang menggambarkan wanita cantik memetik bunga peonies
- Tarian pedang
- Haruman gunung yang menari
- Tarian gendang
- Tarian singa
- Tarian parti berperahu
- Tarian permainan bola
- Tarian untuk mengucapkan selamat sejahtera
- Tarian kemenangan
- Tarian bulatan gadis
- Tarian petani
- Tarian lapan bhikkhu yang tidak layak
- Tarian wanita tua
Adat Baru
Di luar bentuk tarian purba mereka, yang telah dicipta semula dan dipelihara, orang Korea juga menikmati bentuk tarian arus perdana. Ini terutama berlaku untuk tarian moden, yang telah menikmati kejayaan besar di Korea. Pelajar tarian generasi masa kini sering mempelajari tarian moden bersama-sama dengan tarian balet dan rakyat, dan pergerakan itu ditubuhkan oleh Sin Cha Hong - seorang koreografer terkenal dari Korea Selatan. Diiktiraf sebagai artis persembahan tarian terbaik negara, dia mengasaskan syarikat tarian di New York City sebelum kembali ke Korea Selatan untuk membesarkan penari muda dari tanah airnya.
Penari Korea hari ini belajar tarian tradisional di studio tempatan, serta belajar daripada saudara dan rakan mereka yang lebih tua. Memandangkan banyak tarian "diturunkan", pelajar sekolah sering mempelajarinya sebagai persediaan untuk cuti dan perayaan, manakala bentuk tarian yang lebih formal seperti tarian moden dan balet dikhaskan untuk pengajian persendirian.
Walaupun banyak bentuk tarian baharu wujud dan berkembang maju di Korea, tarian tradisional masih diingati dan diraikan oleh ramai, dan merupakan bahagian penting dalam budaya dan sejarah tarian Asia.
