Adakah permainan sorak lebih berbahaya daripada bola sepak? Walaupun kebanyakan orang akan mempunyai tindak balas lutut seperti "Sudah tentu tidak! Jangan mengarut!", soalan itu sebenarnya lebih kompleks daripada itu. Pembimbing sorak pastinya atlet yang mempraktikkan kerajinan mereka dengan bukan sahaja badan mereka tetapi juga suara mereka hampir setiap hari. Aksi yang diperlukan oleh pemain sorak ialah gabungan angkat berat (menggunakan satu sama lain sebagai beban) dan gimnastik jatuh. Aksi lagak ngeri memerlukan fleksibiliti, keseimbangan, kekuatan dan tumpuan yang melampau- terutamanya kerana kebanyakannya dilakukan dari ketinggian sekurang-kurangnya dua kali lebih tinggi daripada risalah.
Semua usaha fizikal ini perlu kelihatan mudah juga tidak seperti pemain bola sepak atau sukan lain yang menggembirakan peminat apabila mereka membuatnya kelihatan lebih sukar. Tiada siapa yang akan menyalahkan pemain barisan kerana tidak tersenyum semasa dia berlari melintasi zon akhir, tetapi jika pemandu sorak meringis ketika pergelangan kakinya tersilap kerana kebebasan, semua orang akan perasan dan ia akan memecahkan mantera galakan dan motivasi.
Bergantung pada Maksud "Berbahaya"
Menurut kajian baru-baru ini, pemandu sorak pastinya lebih berbahaya daripada bola sepak, iaitu jika "bahaya" anda bercakap tentang risiko kecederaan. Menurut kajian baru-baru ini oleh Columbus Children's Hospital di Ohio, terdapat 22, 900 kecederaan yang berkaitan dengan pemandu sorak dirawat di bilik kecemasan pada tahun 2002. Itu adalah lebih daripada dua kali ganda pada tahun 1990 dan hampir enam kali lebih banyak daripada tahun 1980. Perlu diingat, ini hanya mengambil kira kecederaan yang menilai perjalanan ke ER; seperti kebanyakan sukan, kebanyakan peserta akan cuba menyembunyikan kecederaan jika boleh, dan "berhenti" supaya tidak kelihatan lemah atau mengecewakan pasukan.
Lebih menyedihkan lagi adalah hakikat bahawa dalam tempoh 1982 hingga 2005, terdapat 104 kecederaan serius untuk atlet wanita sekolah menengah dan kolej (" malapetaka" biasanya bermaksud trauma kepala dan tulang belakang, kadang-kadang membawa kepada kematian). Lebih separuh daripadanya adalah hasil daripada aktiviti sorak. Kajian Pusat Penyelidikan Kecederaan Sukan Bencana Kebangsaan membuktikan bahawa sukan sorak sememangnya sukan paling berbahaya bagi wanita; lebih berbahaya, sebenarnya, daripada gabungan semua sukan wanita lain.
Walau bagaimanapun, walaupun kadar kecederaan mengikut peratusan itu menjadikan sukan ini kelihatan lebih berbahaya daripada bola sepak dari satu segi, statistik semuanya menunjukkan bahawa pemain bola sepak jauh lebih berkemungkinan meninggal dunia akibat kecederaan berkaitan sukan berbanding pemain sorak. Selain itu, dalam nisbah kecederaan kepada peserta, pasukan sorak tidak pun berada dalam kedudukan tujuh teratas sukan paling berbahaya.
Jangan Tanya "Adakah Bersorak Lebih Berbahaya Daripada Bola Sepak" - Tanya "Kenapa?"
Walaupun persoalan membandingkan permainan sorak dengan bola sepak bergantung kepada persepsi, ia tidak dapat dinafikan bahawa ia berbahaya, dan semakin menjadi-jadi. Soalannya sepatutnya "Mengapa? Dan apa yang boleh dilakukan mengenainya?"
Penyelidik menunjukkan beberapa faktor yang telah menyumbang kepada peningkatan dramatik dalam kecederaan.
- Ramai gimnas muda yang berbakat telah berpindah dari pertandingan remaja ke dunia pandu sorak, dan dengan set kemahiran lanjutan itu telah mendorong sukan ini jauh melebihi goncangan pom-goyang mudah di luar.
- Jurulatih untuk skuad sorak biasanya mempunyai sedikit atau tiada latihan dalam keselamatan dan aksi melebihi apa yang mereka pelajari daripada pengalaman. Ada kalanya, skuad sorak yang mencuba aksi berbahaya dilatih hanya oleh pemandu sorak yang lain.
- Pembimbing sorak diminta membuat persembahan di lebih banyak acara, dan pada banyak permukaan yang berbeza termasuk simen dan kerikil.
- Pembimbing sorak digalakkan untuk menjadi sangat kompetitif, dan ini mendorong mereka ke aksi yang lebih tinggi dan lebih berbahaya.
Beberapa sekolah tinggi dan kolej telah menghapuskan penerbangan dari himpunan skuad mereka, kedua-duanya untuk melindungi pemain sorak dan mengurangkan kos insurans liabiliti. Yang lain telah meningkatkan latihan untuk jurulatih mereka, dan mereka juga mendesak penggunaan peralatan keselamatan seperti tikar untuk aksi yang lebih kompleks.
Satu blok yang mengecewakan untuk meningkatkan keselamatan ialah keengganan banyak negeri untuk mengklasifikasikan sukan sorak sebagai "sukan". Pengelasan sedemikian akan tertakluk kepada lebih banyak pengawasan dan peraturan. Sebaliknya, ia dianggap sebagai "aktiviti" seperti kelab catur. Sebahagian daripada keengganan ini mungkin semata-mata kerana kerajaan negeri tidak menyedari betapa besarnya pasukan sorak memerlukan struktur keselamatan yang lebih komprehensif.
Sementara itu, terpulang kepada skuad itu sendiri, jurulatih dan pembimbing sorak untuk memastikan aksi mereka sehebat mungkin.
